Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata Utwór rozpoczyna motto zaczerpnięte z dzieła J. W. Goethego pt. „Faust”. „... Więc kimże w końcu jesteś? - Jam częścią tej siły, Która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro.” Część pierwsza 1. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomymi W Moskwie, Na Patriarszych Prudach, spotkało się dwóch mężczyzn: Michał Aleksandrowicz Berlioz – przewodniczący Massolitu - literackiego stowarzyszenia stolicy oraz poeta Iwan Bezdomny. Dyskutowali na temat Chrystusa, podważając fakt jego istnienia. Przysiadł się do nich dziwny obcokrajowiec - profesor i wtrącił się do rozmowy. Próbował dowieść, że obydwaj się mylą, negując byt Boga i Jezusa. Przepowiedział Berliozowi rychłą śmierć przez ścięcie głowy. Zaczął też opowiadać pewną historię... W blasku zachodzącego słońca na Patriarszych Prudach rozmawiało dwóch mężczyzn. Jeden z nich miał około czterdziestki, był niski, ciemnowłosy, trochę łysawy, odziany w letni garnitur – to Michał Aleksandrowicz Berlioz. Drugi, znacznie młodszy, rudawy, barczysty, ubrany w kraciastą koszulę i białe wymięte spodnie – to Iwan Nikołajewicz Ponyriow – poeta publikujący pod pseudonimem Bezdomny. Berlioz był redaktorem miesięcznika literackiego i prezesem jednego z największych stowarzyszeń literackich Moskwy - Massolitu. Literaci w duszny majowy wieczór zapragnęli napić się czegoś zimnego. W nieodległej budce z napojami poprosili o butelkę mineralnej, ale wody nie było, zażyczyli sobie piwo, ale to miało być dostarczone później. Musieli więc zadowolić się ciepłym napojem morelowym. Nagle prezes poczuł dziwny strach i dygotanie serca. Zapragnął gdzieś biec, uciekać. Pomyślał, że to z przemęczenia: „Co się ze mną dzieje? Nigdy jeszcze mi się to nie zdarzyło. Serce nawala. Jestem przemęczony...” Przez chwilę wydało mu się, że widzi rozmazaną, męską sylwetkę z malutką głową, odzianą w kusą kraciastą marynarkę utkaną jakby z powietrza. Stwierdził, że to niemożliwe, bo w życiu nie miał do czynienia ze zjawiskami „ – Uff, do diabła!”, spróbował się uspokoić i wrócił o przerwanego wykładu. Wykład dotyczył Jezusa Chrystusa. Berlioz, do kolejnego numeru pisma, zamówił poemat antyreligijny. Iwan Bezdomny taki poemat stworzył, ale redaktorowi nie podobała się w nim postać Chrystusa. Jezus był zbyt plastyczny, żywy, choć obdarzony najgorszymi cechami charakteru. Berliozowi nie chodziło o to, żeby ukazać Chrystusa jako dobrego bądź złego, lecz by dowieść, że w ogóle nie istniał. Na dowód tego zaczął przytaczać argumenty starożytnych historyków (Filona z Aleksandrii, Tacyta), z których wynikało niezbicie, że Jezus to „zwyczajny mitologiczny wymysł”- „bujda na resorach”, a jakiekolwiek wzmianki o nim są po prostu „wstawkami apokryfistów”. Apokryf Tekst biblijny lub inspirowany Biblią dotyczący postaci świętych i wydarzeń z nimi związanych, niezaliczany do ksiąg kanonicznych. Często jest to utwór nieznanego autorstwa albo wątpliwego pochodzenia i autentyczności, niejasny co do treści, tajemniczy, niekiedy pisany jako świadomie zamierzona mistyfikacja, rzekomy dokument z przeszłości, porównywalny z falsyfikatem. Przykładami apokryfów mogą być ewangelie innych apostołów Jezusa, które po dziś dzień zachowały się jedynie w formie cytatów, np. ewangelia Tomasza, ewangelia Filipa, ewangelia Judasza. Apokryfiści – twórcy apokryfów Berlioz twierdził, że chrześcijaństwo niczym nie różni się od innych religii wschodnich, bo w każdej z nich jakaś dziewica rodzi boga, a Jezus należy do postaci zmyślonych - jest tym, którego w istocie nigdy nie było. Podczas żarliwego wywodu ni stąd, ni zowąd zjawił się nieznajomy, u którego mężczyźni dopatrywali się cech obcokrajowca. Każdy z nich odbierał go inaczej. Jego późniejsze rysopisy miały po kilka wersji: „(...) pierwszy z nich stwierdza, że człowiek ów był niskiego wzrostu, miał złote zęby i utykał na prawą nogę. Drugi zaś twierdzi, że człowiek ten był wręcz olbrzymem, koronki na jego zębach były z platyny, a utykał na lewa nogę. Trzeci oznajmia lakonicznie, że wymieniony osobnik nie miał żadnych znaków szczególnych.”strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 Szybki test:Piłatowi trudno było skoncentrować się na sprawie Jeszui, ponieważ cierpiał na:a) ból głowyb) nieżyt żołądkac) bezsennośćd) dusznościRozwiązanieStiopa Lichodiejew został „wysłany” przez maga Wolanda:a) za Uralb) do Jałtyc) na Krymd) do KijowaRozwiązanieNa biurku profesora Kuźmina wróbel tańczył:a) polkęb) fokstrotac) tangod) walczykaRozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły: Partner serwisu: kontakt | polityka cookies

Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe. 17. Niespokojny dzień. Z powodu zaginięcia personelu Varietes oraz „zamieszek” po zakończonym spektaklu, odwołano planowane występy. W teatrze panował ogólny bałagan. Gdzieś zawieruszyła się dokumentacja, w budynku były powybijane okna. Wezwano organa śledcze, lecz na bazie

zapytał(a) o 00:13 Czy ktoś mi sprawdzi wypracowanie z polskiego? "Mistrz i Małgorzata"! Oczywiście proszę kogoś kto zna lekturę. Temat to wątek miłości mistrza i małgorzatyMistrz i Małgorzata to tytułowi bohaterowie powieści Michała Bułhakowa a początek ich miłości poznajemy podczas rozmowy pewnego pensjonariusza szpitala psychiatrycznego z Iwanem Nikołajewiczem i dość szybko można zorientować się że owym tajemniczym jegomościem okazuje się być sam Mistrz. Wszystko zaczęło się od spotkania w zaułki gdy to Małgorzata spacerując niosła w koszyku żółte kwiaty które według Mistrza były obrzydliwe. To ona pierwsza się odezwała, a gdy mężczyzna usłyszał tylko jej głos zrozumiał że przez całe życie kochał tylko tę kobietę. Ich miłość jednak była zakazana ponieważ obydwoje mieli już małżonków. To jednak im nie przeszkadzało. Spotykali się w suterynie którą mężczyzna wynajmował za pieniądze które wygrał na loterii i żyli tam szczęśliwi o nic się nie martwiąc. Jednak beztroskie życie zostało przerwane gdy Mistrz ukończył swoją opowieść i oddał ją do recenzji. Krytycy zgodnie odrzucili ją co spowodowało załamanie pisarza. Zaczął chorować, miał lęki. Małgorzata bardzo przeżywała zły stan Mistrza jednak ciągle przy nim była i opiekowała się nim jak najlepiej potrafiła. Radziła mu aby wyjechał gdzieś i odpoczął. W chwili jednego z takich załamań postanowił spalić swoją powieść jednak nie udało mu się zniszczyć wszystkiego ponieważ w porę uratowała ją Małgorzata. To zdarzenie prawdopodobnie w końcu pchnęło Małgorzatę to najważniejszej decyzji. Postanowiła wrócić do swojego męża i opowiedzieć mu o Mistrzu oraz ich miłości. Chciała ze wszystkiego zrezygnować dla swojego ukochanego. I gdy właśnie wyszła aby spełnić swoją misję pisarz został wyrzucony z mieszkania przez jakiś ludzi. Nie wiadomo przez kogo i dlaczego. Bohater stwierdził u siebie chorobę psychiczną i postanowił udać się do kliniki nie powiadamiając o tym Małgorzaty. Przebywał w niej przez długi czas i był przekonany że kobieta już dawno o nim zapomniała. Jednak to nie była prawda. Małgorzata nie mogła zapomnieć o swoim ukochanym. Ciągle o nim myślała i zastanawiała się co mogło się z nim stać. Więc kiedy tylko nadarzyła się okazja pomocy Mistrzowi nie zastawiała się zbyt długo i postanowiła poświecić wszystko dla niego. Została więc wiedźmą oraz królową na balu u szatana. Stała się kobietą silną i walczącą o swoje szczęście. W ramach zemsty zniszczyła mieszkanie jednego z krytyków którzy doprowadzili do załamania pisarza. Prawdopodobnie właśnie to zachowanie spodobało się szatanowi który postanowił w ramach podziękowania za udział Małgorzaty w balu pomóc kochanką w odbudowie swojego szczęścia. Na początku oddał im tą małą suterynę gdzie mogli zacząć wszystko od nowa jednak później zabrał ich ze sobą to piekła i tam zapewnił dostatnie i spokojne życie. Miłość którą poznajemy w powieści „Mistrz i Małgorzata” jest uczuciem które potrafi zwalczyć wszystko. Ukazuje nam że nie ważne są dobra materialne, przeszłość czy przyszłość, nie ważni są inni ludzie czy też bóg i szatan. Kochankowie chcą tylko być razem bez względu na to co będą musieli poświecić. Można więc powiedzieć ze jest to miłość jak najbardziej prawdziwa i poszukiwana przez wszystkich ludzi. Jeżeli jest ktoś chętny to mam jeszcze jedno "charakterystyka mistrza" do sprawdzenia a za jakąś chwile biorę się za trzecie ;DPRZEPISANE więc już nie komentujcie ;D Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2010-11-12 03:27:51 Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 02:14 Sama najpewniej popełniam masę błędów stylistycznych, więc nikogo poprawiać nie będę, ale:1. W wielu miejscach brakuje przecinków (nie wiem, nie chciało ci się pisać?)2. "Więc kiedy tylko nadarzyła się okazja pomocy Mistrzowi..." Nie zaczyna się od "więc". :P JUlitis odpowiedział(a) o 00:15 pamiętaj o akapitach --- :) kath111 odpowiedział(a) o 00:16 To akurat wiem, nie wiem czemu mi się nie pojawiły. Chodzi mi o to czy stylistycznie jest poprawne. Uważasz, że ktoś się myli? lub

mistrz i małgorzata test